Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Λόχος Αμαζόνων (1787)


Το ιστορικό πλαίσιο και η δημιουργία του λόχου

Η συγκρότηση του ελληνικού Λόχου των Αμαζόνων (1787) είναι συνδεδεμένη με το περιώνυμο «Ελληνικό σχέδιο» της Αικατερίνης Β΄ και, ειδικότερα, με το οδοιπορικό της στην Ταυρίδα, το οποίο διοργανώθηκε προκειμένου η Ρωσία να καταδείξει σε Αγγλία και Γαλλία την πολεμική της ισχύ και ετοιμότητα στον ενδεχόμενο πόλεμο με την υψηλή πύλη στη Μαύρη Θάλασσα. Επισήμως, ως λόγος του πολυδάπανου και με κάθε λεπτομέρεια σχεδιασμένου ταξιδιού,1 που είχε διάρκεια από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούλιο του 1787, προβλήθηκε η έντονη επιθυμία της αυτοκράτειρας Αικατερίνης να γνωρίσει από κοντά την ανορθωμένη οικονομική και αμυντική κατάσταση της νεοαποκτημένης νοτιορωσικής περιοχής. Στην επίσημη συνοδεία της αυτοκράτειρας συμμετείχαν, εκτός από την πολυπληθή υψηλή ακολουθία της, ως προσκεκλημένοι και οι διπλωματικοί εκπρόσωποι της Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, ο βασιλιάς της Πολωνίας Στανισλάος-Αύγουστος Πονιατόφσκι και ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Ιωσήφ Β΄.



Ο Γρηγόριος Ποτέμκιν, που βρισκόταν στην Πετρούπολη για το σχεδιασμό και την προετοιμασία του ταξιδιού στα εδάφη της Νεορωσίας, μεταξύ άλλων εκθείασε στην Αικατερίνη τη ναυτική θωράκιση της Σεβαστούπολης και το νεοσύστατο πολεμικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας και επαίνεσε με θερμότατα λόγια το υψηλό πολεμικό φρόνημα των Ελλήνων,2 υπερβάλλοντας ακόμη και για τις συζύγους τους. Η Αικατερίνη εξέφρασε κάποιες αμφιβολίες αναφορικά με το υπερτονισμένο αξιόμαχο των γυναικών, θεωρώντας υπερβολική τη διατυπωθείσα άποψη. Ο Ποτέμκιν, προκειμένου να μη διαψευστεί στην αυτοκράτειρα, θυμήθηκε το μυθολογικό φύλο των πολεμοχαρών γυναικών που μάχονταν έφιππες και διοικούνταν από βασίλισσα και έστειλε από την Πετρούπολη επείγουσα διαταγή στο συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Γεωργίου Ζαπόνη (Τσαπόνη, Κωνσταντίν Γκεόργκεβιτς, 1759-1829),3 πρώτο διοικητή του Ελληνικού Τάγματος της Μπαλακλάβα, να στρατολογήσει τάχιστα Ελληνίδες από την ομώνυμη παροικία με σκοπό τη συγκρότηση ξεχωριστού γυναικείου έφιππου λόχου. Ο Κωνσταντίνος Ζαπόνης σε συνεννόηση με το φίλο του, τον παλαιό, έμπειρο αντισυνταγματάρχη του Τάγματος της Μπαλακλάβα Πάβελ Σαράντοβ (Παύλο Σαράντη, Σαραντηνό), που τότε ήταν επιφορτισμένος με την εκτέλεση καθηκόντων δημόσιας τάξης στο Καρασού Μπαζάρ και το Μπαχτσί Σαράι, κάλεσαν όλες τις συζύγους και θυγατέρες των ανδρών του Τάγματος της Μπαλακλάβα να στρατευτούν υπό τη διοίκησή τους.

Η προσέλευση των γυναικών υπήρξε αθρόα και η αριθμητική δύναμη του λόχου απαρτίστηκε από μία εκατοντάδα συζύγων και θυγατέρων των «πολεμικών» Ελλήνων της Μπαλακλάβα, οι οποίες δήλωναν «ευγενούς καταγωγής». Επικεφαλής του λόχου ορίστηκε η τριαντατριάχρονη Ελένη Ιβάνοβνα Σαραντόβα, σύζυγος του Έλληνα Ιωάννη Σαράντη, ο οποίος, καθώς υπήρξε έμπιστος και προστατευόμενος του Ποτέμκιν μετά την αποστράτευσή του, με ισχυρό συστατικό έγγραφο του πολιτικού και στρατιωτικού του προϊσταμένου διορίστηκε σύμβουλος στο Δικαστήριο της Κριμαίας.4

Κατά τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο 1787 πραγματοποιήθηκαν εντατικές στρατιωτικές προγυμνάσεις και οι γυναίκες εξασκήθηκαν με επάρκεια στην ιππασία, την ξιφομαχία, τη σκοποβολή και ομοβροντία πυροβόλων όπλων. Στις 24 Μαΐου (4 Ιουνίου) 1787, όταν η Αικατερίνη με τη συνοδεία της αναχωρούσαν από τη Σεβαστούπολη, όπου είχαν επιθεωρήσει τις ναυτικές υποδομές, και κατευθύνονταν προς το Μπαλακλάβα, στην είσοδο του πλησιέστερου χωριού Καντίκιοϊ, ώρα εννέα το πρωί, έτυχαν επίσημης υποδοχής5 από το νεοσύστατο γυναικείο λόχο. Εκατό έφιππες, αρματωμένες με μακρύκαννα τουφέκια «Αμαζόνες» ήταν αμφίπλευρα παραταγμένες στην τεχνητή από πορτοκαλιές, λεμονιές και δάφνες δεντροστοιχία. Η δεντροστοιχία είχε μήκος τρία-τέσσερα βέρστια, ήταν στρωμένη με φύλλα δάφνης και κατέληγε σε μεγαλοπρεπή θολωτή σκηνή εκστρατείας. Στο σημείο αυτό ο Λόχος των Αμαζόνων συνενώθηκε με τους συναθροισμένους από τη γειτονική Μπαλακλάβα ομοεθνείς μετοίκους, «ειρηνικούς» άνδρες και γυναικόπαιδα, ορισμένοι από τους οποίους κρατούσαν πανέρια με ψωμί και αλάτι. Στην τελετή της υποδοχής πρωτοστατούσε ο Έλληνας ιερέας του Τάγματος της Μπαλακλάβα Ανανίας, ο οποίος ευλόγησε την Αικατερίνη και τη συνοδεία της με υψωμένα το Ευαγγέλιο και το Σταυρό. Οι Αμαζόνες ήταν ενδεδυμένες με βελούδινα πράσινα κοντογούνια, στολισμένα με χρυσά σιρίτια, και βαθυκόκκινες φούστες από βελούδο, ενώ ολόλευκα τουρμπάνια με χρυσά πετάλια (πούλιες) και φτερά στρουθοκαμήλου κάλυπταν την κεφαλή τους.

Η ενδυμασία των Αμαζόνων βασιζόταν στην εορταστικού τύπου αμφίεση των γυναικών μετοίκων, αλλά οι χρωματικές επιλογές αποτελούσαν παραλλαγή της ανδρικής στολής του ελληνικού τάγματος πεζικού της Μπαλακλάβα, από του οποίου τα αποθέματα είχε ληφθεί για την περίσταση και ο οπλισμός.

Η εντυπωσιακή, θεαματική, τελετουργική εμφάνιση του Λόχου των Αμαζόνων ενθουσίασε τους επισήμους: Ο Ιωσήφ Β΄, που συμμετείχε στην περιοδεία με το ψευδώνυμο «κόμης Φαλκενστάιν», εξέφρασε την ευαρέσκειά του με θερμότατους εναγκαλισμούς και προσωπική επίσκεψη στο στρατιωτικό κατάλυμα των Αμαζόνων. Η Αικατερίνη με τη βοήθεια του Έλληνα διερμηνέα Ταβρενό συνομίλησε μαζί τους και επιτόπου απέδωσε στην Ελένη Σαραντόβα το στρατιωτικό βαθμό του καπετάνιου, ενώ μετά λίγες ημέρες από το Ακμετσέτ (σημερινή Συμφερούπολη) της έστειλε, όπως άλλωστε συνήθιζε, ως δώρο ένα αδαμαντοστόλιστο βραχιόλι αξίας 1.800 ρουβλιών, ενώ επιβράβευσε ολόκληρη τη δύναμη του λόχου με το ποσό των 10.000 ασημένιων ρουβλιών.6

Ο Λόχος των Αμαζόνων συνόδευσε τιμητικά την αυτοκρατορική συνοδεία μέχρι το Μπαχτσί Σαράι, την πρώην πρωτεύουσα του Χανάτου της Κριμαίας. Μετά την αναχώρηση της Αικατερίνης και την ολοκλήρωση της πανηγυρικής περιοδείας, ο λόχος διαλύθηκε, καθώς δε συνέτρεχε πια κανένας λόγος που να δικαιολογεί την ύπαρξή του.

Η απήχηση της εμφάνισης του λόχου

Η βραχύβια εμφάνιση του Λόχου των Αμαζόνων καταγράφηκε μεταγενέστερα στις αναμνήσεις τις οποίες εξέδωσαν ορισμένοι από τους Ευρωπαίους διπλωμάτες που είχαν συμμετάσχει στο πολυτελές και εξωραϊσμένο ταξίδι της Αικατερίνης. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Γάλλος πρεσβευτής κόμης Λουδοβίκος Φίλιππος Σεγκίρ και ο Αυστριακός πρίγκιπας Σαρλ Ζοζέφ ντε Λιν. Η συγκεκριμένη εμφάνιση του Λόχου των Αμαζόνων αξιολογήθηκε ως αναπόσπαστο τμήμα των αξιοπερίεργων όψεων του θεάματος που είχε με επιμέλεια και φαντασία σχεδιάσει και παρουσιάσει ο Ποτέμκιν στην Αικατερίνη και τους λοιπούς προσκεκλημένους. Μαζί με τα επονομαζόμενα «χωριά του Ποτέμκιν», τις γιορτές των πυροτεχνημάτων, τις φωταγωγήσεις των πόλεων, των πολεμικών ή εμπορικών λιμανιών, των οβελίσκων, των βουνοκορφών και των κήπων, τους εορταστικούς κανονιοβολισμούς των πλοίων, τους σχηματισμούς του ιππικού των Τατάρων, τους ελιγμούς τμήματος του ελληνικού τάγματος πεζικού της Μπαλακλάβα, μνημονεύεται και η εξωτική, θεατροποιημένη παρουσίαση του Λόχου των Αμαζόνων. Παρόμοια ήταν και η αντίληψη αρκετών Ρώσων κρατικών λειτουργών και διπλωματών, κυρίως των αντιπολιτευομένων τον Ποτέμκιν, με προεξάρχοντες τον υπουργό Α.Α. Μπεζμπορόντκο και το στρατηγό-κυβερνήτη της Μικρορωσίας Π.Α. Ρουμιάντσεφ.7
1. Brikner, A.G., Istorija Jekaterini vtoroi (Sankt Petersburg 1885), σελ. 406-418.

2. Σελέκου, Ο., «Ελληνικές παροικίες και κοινότητες στην Κριμαία (18ος-19ος αιώνας). Τυπολογία και εννοιολογικές αποσαφηνίσεις», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών 104-105: Α-Β (2001), σελ. 250-267.

3. Mosxouri, J.B., Greki v istorii Sevastopolja (Sevastopol 2005), σελ. 35.

4. Kibovski, A., “Amazonkaja rota. 1787”, Tcheingaouz 6:1 (Moskva 1997), σελ. 19.

5. Arkas, Z.A., “Otrivki iz zapishok sevastopolskavo starozila -1828”, Morskoi Sbornik 8:1 (1852), σελ. 34-47.

6. Dousi, G., “Zapiska ob amazonskoe rote”, Moskvitjanin 1 (1844), σελ. 266-268· Eshipov, G., “Amazonskaja rota pri Ekaterina II”, Istoritsheski vestnik 23:2 (1886), σελ. 72-75.

7. Pantshenko, A.M., “Potemkinskie derevn” i kak koultournii mif (Moskva 2006).

Συγγραφή : Σελέκου Ολυμπία (19/12/2007)

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Λαογραφικά στοιχεία για τον τοκετό, τη λεχώνα και το νεογέννητο από την περιοχή της Αργολίδας.


Τα παρακάτω στοιχεία προέκυψαν από συνομιλίες με ηλικιωμένες γυναίκες της περιοχής του Άργους οι οποίες είχαν παραβρεθεί ως βοηθοί ή παρατηρητές την ώρα του τοκετού και κατατίθενται ως μαρτυρίες για τον τρόπο που γεννούσε μια γυναίκα 50 και πλέον χρόνια πριν.
Η γέννηση του Ασκληπιού με «καισαρική τομή». (Πηγή: Στ. Γερουλάνος, Ε. Δούκα, Μ. Παπαδοπούλου: «Surgical Infections. Lessons from History», εκδ. «Onassio Cardiac Surgery Center and Department of History of Medicine», University of Ioannina.)

Η εγκυμοσύνη, ο τοκετός και η περίοδος της Λοχείας αντιμετωπίζονταν για αιώνες ολόκληρους από τον απλό λαό με συγκεκριμένες πρακτικές που αποτελούσαν κράμα  λαϊκής ιατρικής και άφθονης δεισιδαιμονίας. Οι γυναίκες που είχαν επιφορτιστεί με το ρόλο της μαμής, σπάνια διπλωματούχες και πολύ συχνότερα πρακτικές, ήταν γυναίκες συνήθως ηλικιωμένες που είχαν μάθει την τέχνη της Μαίευσης δίπλα σε μια άλλη μαμή. Οι πρακτικές μαμές δεν αναλάμβαναν μόνο τα σχετικά με τον τοκετό αλλά συχνά παρέμεναν στο σπίτι και φρόντιζαν για όλες τις υποχρεώσεις που έπρεπε να διεκπεραιωθούν και που σχετίζονταν με τη γέννηση μιας νέας ζωής.

Μόλις έπιαναν μια γυναίκα οι πόνοι, ο σύζυγος και οι οικείοι της ειδοποιούσαν τη μαμή, η οποία έφτανε στο σπίτι και έδινε οδηγίες σχετικά με τα εφόδια που θα χρειαζόταν για τη φροντίδα της επιτόκου, την εκτέλεση του φυσιολογικού τοκετού και τη φροντίδα του νεογέννητου.

Ξεκινώντας φρόντιζαν πάντα στο προσκέφαλο της επιτόκου να βρίσκεται η εικόνα της Θεοτόκου ή σπανιότερα του Αγίου Ελευθερίου, που θα βοηθούσε τη γυναίκα να «ελευθερωθεί» από τους πόνους και συχνά έψελναν ύμνους στην Παναγία, μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες. Η παράδοση αυτή είναι πανάρχαια και θυμίζει τις συνήθειες των αρχαίων ελληνίδων Μαιών να απευθύνουν τιμές και δεήσεις στις προστάτιδες του τοκετού θεές Ειλειθυϊα, Λητώ, Μαία, Άρτεμη και Ήρα.



Πάντοτε είχαν νερό ως ένα απαραίτητο εφόδιο το οποίο, εκτός από τη χρηστική του αξία για τον καθαρισμό της επιτόκου, του νεογνού και της ίδιας της μαμής, είχε και ένα συμβολικό – μαγικό ρόλο: θεωρούσαν πως θα βοηθούσε και αυτό ώστε «σαν το νερό να κυλήσει το μωρό» αποφεύγοντας την καταπόνηση της επιτόκου.

Μετά τον τοκετό, σε ορισμένες περιπτώσεις, περνούσαν το μωρό με προσοχή επάνω από φλόγα. Αυτή η πρακτική πιθανώς χρησιμοποιούνταν ως μέθοδος αντισηψίας, για να σκοτωθούν τα μικρόβια αλλά ίσως και για δεισιδαιμονικούς λόγους που σχετίζονται με την εξαγνιστική δράση της φωτιάς. Μετά το λουτρό του νεογνού, έσταζαν στα μάτια του σταγόνες από χυμό λεμονιού. Αυτό εκφράζει πιθανώς τη γνώση που είχαν για την καταπολέμηση της γονοκοκκικής οφθαλμίας των νεογνών και αναφέρεται από το Σωρανό, ο οποίος ωστόσο συνιστούσε ενστάλαξη λαδιού, ενώ ακόμη και σήμερα γίνεται σε πολλά Μαιευτήρια ενστάλαξη αντιβιοτικού κολλύριου.

Ένα άλλο περίεργο έθιμο που μου αναφέρθηκε ήταν το «κόψιμο» του νεογνού. Με ένα μικρό ξυράφι χάρασσαν ελαφρά τα άκρα του μωρού επιτρέποντας στο «κακό» αίμα να βγει από το σώμα του.

Στη συνέχεια φρόντιζαν τη λεχώνα και ασχολούνταν ιδιαίτερα με το διαιτολόγιό της. Ανάλογα με το πώς εκτιμούσαν την κατάστασή της μπορούσαν να της δώσουν σούπα από κρέας και κάποιες φορές, προφανώς όταν το κρέας δεν ήταν διαθέσιμο, έφτιαχναν χυλό με αλεύρι και κρασί.

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα παράδοση ήταν το στρώσιμο του τραπεζιού για τις Μοίρες. Συγκεκριμένα πίστευαν πως μέσα στις τρεις πρώτες νύχτες από τον τοκετό, οι τρεις Μοίρες θα επισκέπτονταν τη λεχώνα και θα καθόριζαν τη μοίρα του μωρού της και για το λόγο αυτό έπρεπε να προετοιμαστούν.

Έστρωναν το καλύτερο τραπεζομάντηλο της λεχώνας, τοποθετούσαν πάνω στο τραπέζι ένα καρβέλι φρέσκο ψωμί, μια κανάτα νερό και ένα μαχαίρι μαυρομάνικο ενώ κάποιες άλλες φορές θεωρούσαν σημαντικό να υπάρχει και κάποιο γλυκό. Η μαμή ή κάποια άλλη γυναίκα παρέμεναν τις τρεις πρώτες ημέρες στο σπίτι και τις νύχτες περίμεναν την έλευση των Μοιρών. Εάν αυτές έμεναν ευχαριστημένες από το τραπέζι τότε θα ήταν ευνοϊκές, διαφορετικά το μωρό δεν θα είχε καλή τύχη.

Η μαμή σιωπηλή και κρυμμένη παρακολουθούσε τη συνομιλία των Μοιρών και δεν παρέμβαινε, ενώ την επομένη το πρωί διηγούνταν στη λεχώνα το τι είχε ειπωθεί. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, μια γυναίκα μου ανέφερε ότι το αποτέλεσμα της επίσκεψης των Μοιρών δεν ήταν καθόλου καλό και το μωρό πέθανε την τρίτη ημέρα από τη γέννησή του.

Εντύπωση προκαλεί η επιλογή των εφοδίων του τραπεζιού. Εκ πρώτης όψεως κανείς καταλαβαίνει ότι θεωρούσαν πως οι Μοίρες θα έτρωγαν το ψωμί κόβοντάς το με το μαχαίρι και στη συνέχεια θα έπιναν νερό, όπως και πράγματι διηγούνται ότι συνέβαινε.

Ωστόσο από άλλες αναφορές που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου, το ψωμί, το νερό και το μαυρομάνικο μαχαίρι φαίνεται πως  αποτελούσαν μαγικά αποτρεπτικά αντικείμενα, τα οποία υποτίθεται πως έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των άσχημων ονείρων.

Τόσο τα ρούχα της εγκύου όσο και οι πάνες του μωρού δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να παραμείνουν απλωμένα στο σύρμα μετά τη δύση του Ηλίου και αυτό διότι νεράιδες και ξωτικά θα έπαιρναν τα ρούχα και μητέρα και μωρό θα έχαναν τα λογικά τους. Επίσης φρόντιζαν να μην τοποθετείται το μωρό δίπλα σε παράθυρο ώστε να μην απαχθεί από τις παραπάνω οντότητες και αντικατασταθεί από ένα άλλο δικό τους μωρό. Αλλά και οι ίδιες οι μαμές κινδύνευαν από τα ξωτικά, τα οποία τις απήγαγαν για να βοηθήσουν τις γυναίκες τους όταν γεννούσαν. Εάν τα κατάφερναν τότε τις γέμιζαν χρυσάφι.

Η έγκυος δεν θα έπρεπε να βγει από το σπίτι τις σαράντα πρώτες ημέρες για να μη «ματιαστεί» αλλά κυρίως δεν θα έπρεπε να μπει σε εμπορικό κατάστημα διότι αυτό ήταν μεγάλη γρουσουζιά για τον έμπορο.

Εξετάζοντας το μωρό η μαμή ή κάποια ηλικιωμένη γυναίκα, ήταν σύνηθες να δηλώσει ότι αυτό «κόπηκε». Με τη φράση αυτή εννοούσαν τις κράμπες και δυσκαμψίες που πάθαινε από λάθος στάση του σώματός του ή από λανθασμένο τρόπο φασκιώματος. Τότε κατέφευγαν σε ένα δεξιοτεχνικό μασάζ που η αλήθεια είναι ότι αγχώνει λίγο όποιον το παρακολουθήσει αλλά υποτίθεται πως ανακουφίζει πραγματικά το μωρό.

Στις περιπτώσεις που η ζωή του νεογέννητου κινδύνευε σοβαρά, τότε η Μαμή κατέφευγε στο «αεροβάπτισμα». Σήκωνε δηλαδή το μωρό ψηλά, επικαλούνταν την Αγία Τριάδα κάνοντας με το μωρό στα χέρια το σημείο του Σταυρού και του έδινε όνομα. Αυτή η τεχνική, θεωρούσαν πως είτε μπορούσε να βοηθήσει στην επιβίωσή του είτε εξασφάλιζε πως αν πέθαινε δεν θα ήταν χωρίς όνομα διότι στην τελευταία περίπτωση ένα αβάπτιστο μωρό πίστευαν πως δεν πήγαινε ούτε στον Παράδεισο αλλά ούτε και στην Κόλαση. Άλλοι πάλι έλεγαν όμως ότι αυτά τα μωρά μετατρέπονταν σε Αγγέλους αλλά ορισμένοι Αρκάδες θεωρούσαν πως τα μωρά αυτά γίνονταν «χαμοδράκια».

Όταν όλα πήγαιναν καλά και έφτανε η τεσσαρακοστή ημέρα, η μητέρα έπρεπε να σηκωθεί πριν ξημερώσει, να στρέψει το μωρό της προς την πλευρά του ανατέλλοντος ηλίου ώστε το πρώτο θέαμα από τον έξω κόσμο που θα έβλεπε το μωρό να ήταν ο Ήλιος και να πει την εξής ευχή: «όπως λάμπει ο Ήλιος έτσι να λάμψεις κι εσύ στη ζωή σου» και μια νέα ζωή ξεκινούσε…

Μιχάλης Μώρος
Μαιευτής – Γραμματέας ΣΕΜ Ναυπλίου
Πηγή: Αργολική Βιβλιοθήκη

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ Ι. ΔΡΑΓΟΥΜΗ από το Αρχείο της ΕΡΤ

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ Ι. ΔΡΑΓΟΥΜΗ (ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ)
 Από το Αρχείο της ΕΡΤ και την εκπομπή : ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ


Στη σειρά «ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ» ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ παρουσιάζει μια ανθολογία από τις εκπομπές του, συμπληρώνοντας 25 χρόνων πορεία στην ελληνική τηλεόραση. Το πρώτο επεισόδιο ανατρέχει στην εκπομπή «ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ» (1986) που αναφέρεται στον ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ και την εκτέλεσή του, με άξονα την αφήγηση του ΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ, μέλους του αποσπάσματος που τον τουφέκισε την 31η Ιουλίου 1920. Ζωντανεύοντας την ιστορία 66 χρόνια μετά, αναζητώνται τα αίτια της εκτέλεσης του ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ. Περιγράφονται τα γεγονότα της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ στο Παρίσι και του βενιζελικού κύματος βίας που ξέσπασε στην Αθήνα-τα ονομαζόμενα «Ιουλιανά»-τα οποία είχαν ως επακόλουθο τη σύλληψη του ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ, καθ’ οδόν προς το γραφείο του, και τη δολοφονία του από το βενιζελικό Τάγμα Ασφαλείας με διοικητή τον ΠΑΥΛΟ ΓΥΠΑΡΗ. Εκτός από την κεντρική αφήγηση του ΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ, στρατιώτη τότε του Τάγματος Ασφαλείας, που αναπαριστά την εκτέλεση, η εκπομπή περιέχει συνεντεύξεις κι άλλων προσώπων που βίωσαν το κλίμα της εποχής. Ο πολιτικός και ακαδημαϊκός ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, στην τελευταία του συνέντευξη, σκιαγραφεί το πορτρέτο του ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ επισημαίνοντας τη συμβολή του στον Μακεδονικό Αγώνα. Αφηγείται τα γεγονότα της 31ης Ιουλίου του 1920, όπως τα έζησε, όντας τότε φοιτητής, εστιάζοντας στην αφορμή και τα αίτια της εκτέλεσής του. Τα σχετικά γεγονότα αφηγείται με τη σειρά του και ο ηθοποιός ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΑΤ, ανιψιός της ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ, φωτίζοντας και πτυχές της ζωής και της προσωπικότητας του Ι. ΔΡΑΓΟΥΜΗ. Τις μαρτυρίες τους καταθέτουν επίσης ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΥΠΑΡΗΣ, ανιψιός του ΠΑΥΛΟΥ ΓΥΠΑΡΗ και ο ΜΑΡΚΟΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ, ανιψιός του Ι. ΔΡΑΓΟΥΜΗ. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής διαβάζονται αποσπάσματα από αφηγήσεις της συγγραφέως ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ ΔΕΛΤΑ και της ηθοποιού ΜΑΡΙΚΑΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ. Η εκπομπή πλαισιώνεται από οπτικοακουστικό, φωτογραφικό και έντυπο αρχειακό υλικό. Κάντε click στο παρακάτω link για να παρακολουθήσετε την εκπομπή

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Kosovo: Can You Imagine?

Kosovo: Can You Imagine? is a documentary film by Canadian filmmaker Boris Malagurski, about the Serbs that live in Kosovo and the lack of human rights that they have today, in the 21st century.

Most of the Kosovo Serbs have been ethnically cleansed by the Albanians who make up the majority of Kosovo. Kosovo has been under UN administration since 1999 when NATO bombed Serbia for 78 days to halt a crackdown on ethnic Albanian separatism in its province of Kosovo. In the years following the war, thousands of Serbs were expelled from their homes, kidnapped and killed. Their houses, cultural and religious sites were burned and destroyed.


Kosovo for the Serbs is what Jerusalem is for the Jewish people. It is the cradle of their statehood, culture and religion. Most of the important Serbian Christian Orthodox monasteries are in Kosovo. Today, Serbs still have a deep spiritual and traditional connection to Kosovo, a land which is being cleansed of everything Serbian.
Most of the Kosovo Serbs are internally displaced, some of them live in small container camps, in ghettos, all this in the heart of Europe in the 21st century. We follow the stories of several Serbs who have fell victim to a nationalist and irredentist ideology that has a goal of creating a pure Albanian state of Kosova (Kosovo in Albanian). Serbs in Kosovo have no basic human rights. You will be shocked to learn which atrocities they have to face each day. You can buy the film here.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Infowar : Η χώρα των απλών ανθρώπων

Infowar : Η χώρα των απλών ανθρώπων
Ομοιότητες της Βρετανίας του ΄80 με την Ελλάδα της δεύτερης δεκαετίας του 2000